سیارات:
پس از خورشيد سياره ها بزرگترين اعضاي منظومه شمسي هستند.زمین یکی از ۹ سیاره بزرگی است که در منظومه شمسی به دور خورشید می گردند. بعضی از سیارات مثل کره زمین»سنگی و جامد هستند در حالی که بقیه آنها گلوله هایی از گاز هستند.سیاره های مشتری-زحل-اورانوس-نپتون کره هایی غول پیکر از گازند.
سرعت گردش سيارات به دور خورشيد متفاوت است .يك گردش كامل هر يك آنهابه دور خورشيد را يك سال سياره اي مي نامند.البته سيارات در حين گردش به دور خورشيدبه دور خود نيز مي چرخند.يك چرخش كامل سياره به دور خود را يك شبانه روز آن سياره مي نامند.
به گردش سياره به دور خورشيد حركت انتقالي و به چرخش آن به دور خود حركت وضعي مي گوئيم.
قمرها:
اغلب سیاره ها٬قمر هایی دارند که به دور شان می گردند.قمرها توده های سنگی اند که در فضا همراه به سیاره خود سفر می کنند .جاذبه سیاره ٬قمر ها را در مدار خودشان حفظ می نماید.
بزرگترین قمر ها عبارتند از :قمر زمین-چهار قمر مشتری که گالیله آن ها را کشف کرد و نامشان " یو-اروپا-گانیمد و کالیستو" است."تیتان"قمر زحل و"تریتون" نیز به دور نپتون می گردد.
مریخ دو قمر کوچک دارد که "فیبوس و دیموس" نام دارند.این نام ها کلمه های یونانی اند و به معنای "ترس و وحشت" می باشند.مشتری حداقل شانزده قمرـ زحل بیست و دو قمر ـاورانوس پانزده قمر ـنپتون هشت و پلوتو یک قمر به نام "کارن" دارد.
سیارک ها:
در فاصله بين مدار هاي مريخ و مشتري هزاران قطعه سنگ به دور خورشيد مي گردند.آنها را خرده سياره يا سيارك مي نامند.بزرگترين آن ها سرس در سال 1801 م(1180ه.ش.)قبل از ديگران كشف شد.قطر آن در حدود 940كيلومتر است .اغلب سيارك ها شكل نا مشخصي دارند.
زماني اختر شناسان تصور مي كردند كه اين سيارك ها ممكن است تكه هاي به جا مانده از خرد شدن يك سياره باشند اما به احتمال بيشتر اين اجرام قطعه هاي كوچكي هستند كه از زمان شكل گيري منظومه شمسي به جا مانده اند.
دنباله دار ها:
ستارگان دنباله دار توپهایی از یخ و غبار فضایی هستند که مدار اغلب آنها به نواحی دور دست فضا می رسد.در واقع فقط تعداد کمی از این دنباله دار ها آن قدر به زمین نزدیک می شوند که با چشم غیر مسلح قابل دیدن گردند.
گرمای خورشید موجب ایجاد دنباله ستاره می شود و به صورت گاز و غبار از هسته ستاره به بیرون روان باشد. ـ دنباله ـ ستارگان دنباله دار ممکن است چندین میلیون کیلومتر طول داشته باشد.
شهاب ها:
شهاب ها عبارت اند از سنگ ها و سنگریزه های فضایی که ـ به زمین سقوط می کنندـ بیشتر این شهابها پس از ورود به جو زمین آتش می گیرند و می سوزند.بعضی از آنها را که اندازه بزرگتری دارند می توان به صورت جرقه های نورانی در آسمان شب مشاهده کرد.این شهابهای بزرگتر را ~شهاب سنگ~ می نامند.شهاب سنگی که به زمین می رسد سنگ فضایی نامیده می شود.
بعضی از سنگ های فضایی قلوه سنگهای بزرگی هستندولی بیشتر آنها سنگریزه هایی بیش نیستند.هر روز چندصد تن از این سنگریزه ها به زمین می افتند بنابراین یادتان باشد وقتی که اطاق خود را تمیز می کنید شما ممکن است در حال جارو کردن یک غبار کوچک فضایی باشید.
خورشید:
خورشید ستاره ای است مثل بقیه ستارگان موجود در آسمان و فقط به این علت بزرگتر و درخشانتر از بقیه ستاره ها به نظر می رسد که با زمین فاصله خیلی کمی دارد که در حدود ۱۵۰میلیون کیلومتر است.اندازه خورشید متوسط و قطری در حدود ۵/۱ میلیون کیلومتر دارد.در قیاس با زمین یک غول به شمار می آید و می توان بیش از یک میلیون توپ به اندازه کره زمین را در داخل آن جای داد.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
